Het zweet gutst over mijn rug. En terwijl mijn buurman eruit ziet alsof hij pas net begonnen is met fietsen, duw ik mijn benen op mijn laatste restje wilskracht rond. “Nog één minuut en dan cooling down!” schreeuwt de instructeur door de bonkende house heen. Is dit leuk? Nou, nee, op dat moment even niet. Maar wel gezond, en ook niet onbelangrijk: de baas betaalt. Wij krijgen bij MVO Nederland namelijk allemaal een sportvergoeding. Ondanks dat het lastig is om dit soort verbanden vast te stellen, is het effect op mijn gezondheid geloof ik best behoorlijk. Ik ben minder vaak ziek of gestresst en voel me gezond.
Mijn werkgever is niet de enige die het belang hiervan inziet. Thema’s als welbevinden en gezondheid worden steeds vaker niet als schadepost, maar als omzet- en imagokans voor ondernemingen beschouwd. Een daling van 1 procent in ziekteverzuim zou volgens onderzoek van CapGemini al 2,6 miljard euro per jaar schelen in de kosten voor werkgevers.
Dit gaat verder dan sporten. Vanuit organisaties is er toenemende aandacht voor arbeidsparticipatie door mensen met een beperking, duurzame inzetbaarheid, vitaliteit en het optimaal benutten van t
alent en betrokkenheid van medewerkers. Het resultaat is individuele welzijnswinst, gezonde en gemotiveerde medewerkers, minder onbenut potentieel en uiteindelijk besparing op zorgkosten voor de maatschappij.
Een triple-win situatie dus? Dat is te gemakkelijk. In veel gevallen zorgt dit soort beleid natuurlijk voor blije en gezonde mensen. Maar wat als ik om welke reden dan ook mijn ongezonde leefstijl niet zou willen veranderen? Moet je je vrij kunnen voelen om een vette kroket te bestellen in de kantine? Waarschijnlijk antwoorden de meesten van wel. Maar wat als je 140 kilo weegt? Mag je manager je dan op je eetgedrag aanspreken als hij met zijn bakje linksdraaiende geitenyoghurt met goji-bessen achter je in de rij staat? En dat ochtendsigaretje waar je zo gelukkig van wordt, of die dagelijkse autorit? Hoe ver de goedbedoelde bemoeienis van de baas mag gaan, is nog niet zo een twee drie te beantwoorden. Feit is dat deze vraag steeds vaker gesteld wordt en we er met z’n allen wel over in dialoog móeten.
We kunnen daarbij leren van hoe succesvolle bedrijven dit doen. Kijk naar scheepsbouwer IHC Merwede. Met een gezondheidsmanager, health scans en een kantine die je verleidt om gezonde keuzes te maken, heeft het bedrijf zijn ziekteverzuim drastisch verlaagd. Niet door te dwingen of te controleren, maar door in gesprek te gaan, te coachen en de tijd te nemen om aan bewustwording te werken met de medewerkers. Daarbij blijkt dat de gezamenlijke sportactiviteiten collega’s dichter bij elkaar brengen. De communicatie verbetert en de onderlinge verstandhouding wordt versterkt.
Dat samen sporten spreekt mij ook wel aan. Bovendien: ik ben razend benieuwd hoe mijn collega’s eruit zien in wielrenbroek…
MVO Nederland schreef over ‘Duurzaam=dat je lang meegaat’ in het MVO Trendrapport 2015. We zijn benieuwd wat je ervan vindt. Laat het ons weten!